guidedbattlefieldtours.org

1 DAG TOURS

MEER DAG TOURS

VLAANDEREN

VLAANDEREN

Begeleiding en historische uitleg over de WO I slagvelen in Vlaanderen

BRUGGE

BRUGGE

Het dagprogramma Brugge situeert zich eerder in het onbekende gedeelte namelijk in en rond Sint Anna wijk. 

NORMANDIE

NORMANDIE

Normandië en zijn rijke geschiedenis ! zowel culinair als geografisch. Geniet van Normandië aan het Kanaal.

CORSICA

CORSICA

De oude Grieken noemden Corsica Kallisté, het schoonste. Het eiland bevat het beste van alle mediterraanse werelden.

SOMME

SOMME

Salgvelden aan de Somme, Amiens, Arras en Boulogne-sur-Mer. Spectaculaire sites en echte verhalen.

WATERLOO

WATERLOO

Dit is een dag volledig in de ban van “De laatste Slag van Napoleon WATERLOO

LOTHARINGEN

LOTHARINGEN

Frans-Lotharingen bestaat uit het oude Hertogdom Lotharingen, hertogdom Bar en de bisdommen; Metz, Toul & Verdun.

DRONE

DRONE

k ben houder van het certificaat Drone piloot. Dit is een absolute meerwaarde als reissouvenir !

SOCIAL MEDIA

Comments Box SVG iconsUsed for the like, share, comment, and reaction icons

Goedemorgen FB-vrienden, een belangrijke Vlaamse geschiedenisupdate.;
Op 27 november 1382 bevechten een Frans leger en een Vlaams leger elkaar in de Slag bij Westrozebeke. De slag maakte deel uit van de Gentse Oorlog (1379-1385), waarbij de stad Gent in opstand kwam tegen het Franse bewind. De stad wilde vrijheid en zelfbestuur. Vlaanderen was al sinds de 12e eeuw een opstandige regio binnen het Franse Rijk. In de middeleeuwen maakt Vlaanderen deel uit van het Franse Rijk. Het centrale gezag van de Franse koning was echter zwak in het gebied, waardoor steden en lokale elites vaak de macht in handen hadden. De Franse koning en de graaf van Vlaanderen probeerden dit tegen te gaan, maar stuitten verschillende keren op verzet. Vanaf de 12e eeuw waren er geregeld opstanden waarbij de Vlamingen probeerden de macht uit handen van de graaf en de Franse koning te houden.
In het midden van de 14e eeuw voerde de graaf van Vlaanderen Lodewijk van Male, die onder Frans gezag stond, een politiek van centralisatie. Dit betekende voor de Vlaamse steden een beperking van de stedelijke autonomie. Deze situatie zorgde voor toenemende onrust in het gebied. In september 1379 werd een lid van de Witte Kaperoenen, een soort politiekorps in Gent, gearresteerd tegen de wil en zonder toestemming van de Gentse schepenen. Dit ging in tegen de privileges van de stad om hier zelf over te oordelen. De Gentenaren kwamen in opstand tegen het bewind van Lodewijk van Male; daarmee was de Gentse Oorlog een feit. Nadat Lodewijk van Male in de Slag bij Beverhoutsveld op 3 mei 1382 een nederlaag had geleden, riep hij de hulp in van de Franse koning en van de hertog van Bourgondië, Filips de Stoute. Na deze slag sloten ook andere Vlaamse steden zich aan bij de opstand. Op 27 november 1382 kwam het tot een treffen tussen Franse troepen onder leiding van Lodewijk van Male en Karel VI van Frankrijk en de Vlaamse opstandelingen onder leiding van Filips van Artevelde. De Fransen waren met een leger van 16,000 man en de Vlamingen hadden 14,000 man bij zich. De Vlamingen vielen als eerste aan, waarop de Fransen hun cavalerie op hen afstuurden en de onverdedigde flanken aanvielen. Er ontstond chaos in het Vlaamse leger en een groot deel van de soldaten sloeg op de vlucht toen ze steeds verder in het nauw gedreven werden. Slechts een kleine groep Gentse strijders bleef vechten, maar werd daarbij al snel verslagen door de Franse troepen. De Vlaamse opstandelingenleider Filips van Artevelde sneuvelde bij de slag.
De Gentse Oorlog kwam op 8 december 1385 tot een einde toen Lodewijk van Male en Gent vrede sloten, bekend geworden onder de naam: de Vrede van Doornik.
Fijne dag verder. Groetjes, Johan.
... Bekijk meerZie minder

Goedemorgen FB-vrienden, een belangrijke Vlaamse geschiedenisupdate.;
Op 27 november 1382 bevechten een Frans leger en een Vlaams leger elkaar in de Slag bij Westrozebeke. De slag maakte deel uit van de Gentse Oorlog (1379-1385), waarbij de stad Gent in opstand kwam tegen het Franse bewind. De stad wilde vrijheid en zelfbestuur. Vlaanderen was al sinds de 12e eeuw een opstandige regio binnen het Franse Rijk. In de middeleeuwen maakt Vlaanderen deel uit van het Franse Rijk. Het centrale gezag van de Franse koning was echter zwak in het gebied, waardoor steden en lokale elites vaak de macht in handen hadden. De Franse koning en de graaf van Vlaanderen probeerden dit tegen te gaan, maar stuitten verschillende keren op verzet. Vanaf de 12e eeuw waren er geregeld opstanden waarbij de Vlamingen probeerden de macht uit handen van de graaf en de Franse koning te houden.
In het midden van de 14e eeuw voerde de graaf van Vlaanderen Lodewijk van Male, die onder Frans gezag stond, een politiek van centralisatie. Dit betekende voor de Vlaamse steden een beperking van de stedelijke autonomie. Deze situatie zorgde voor toenemende onrust in het gebied. In september 1379 werd een lid van de Witte Kaperoenen, een soort politiekorps in Gent, gearresteerd tegen de wil en zonder toestemming van de Gentse schepenen. Dit ging in tegen de privileges van de stad om hier zelf over te oordelen. De Gentenaren kwamen in opstand tegen het bewind van Lodewijk van Male; daarmee was de Gentse Oorlog een feit. Nadat Lodewijk van Male in de Slag bij Beverhoutsveld op 3 mei 1382 een nederlaag had geleden, riep hij de hulp in van de Franse koning en van de hertog van Bourgondië, Filips de Stoute. Na deze slag sloten ook andere Vlaamse steden zich aan bij de opstand. Op 27 november 1382 kwam het tot een treffen tussen Franse troepen onder leiding van Lodewijk van Male en Karel VI van Frankrijk en de Vlaamse opstandelingen onder leiding van Filips van Artevelde. De Fransen waren met een leger van 16,000 man en de Vlamingen hadden 14,000 man bij zich. De Vlamingen vielen als eerste aan, waarop de Fransen hun cavalerie op hen afstuurden en de onverdedigde flanken aanvielen. Er ontstond chaos in het Vlaamse leger en een groot deel van de soldaten sloeg op de vlucht toen ze steeds verder in het nauw gedreven werden. Slechts een kleine groep Gentse strijders bleef vechten, maar werd daarbij al snel verslagen door de Franse troepen. De Vlaamse opstandelingenleider Filips van Artevelde sneuvelde bij de slag.
De Gentse Oorlog kwam op 8 december 1385 tot een einde toen Lodewijk van Male en Gent vrede sloten, bekend geworden onder de naam: de Vrede van Doornik.
Fijne dag verder. Groetjes, Johan.Image attachmentImage attachment+3Image attachment

Goedemorgen FB-vrienden, even terug in de tijd, namelijk mijn lievelingsthema, de Vikingen en mijn
Normandië. Op 25 november 885 voeren zevenhonderd schepen naar een middeleeuwse vesting aan de Seine: Parijs. Aan boord waren Sigrids Slang-in-het-Oog en dertig tot veertigduizend Noormannen die onder zijn bevel stonden. Veertig jaar eerder had Siguards vader Ragnar Lodbrok geprobeerd Parijs te plunderen, maar de Franken wisten de aanvallers buiten de deur te houden door handel met de Noormannen te verbieden en de rivier met bruggen te blokkeren.
Sigurd wilde de naam van zijn vader zuiveren en nam vrouwen en kinderen mee om te overwinteren en de stad langdurig te belegeren.
Hoewel graaf Odo van Parijs de Noormannen buiten de poorten van de stad wist te houden, kampten de Parijzenaren met steeds meer honger. Uiteindelijk zag de Oost-Frankische koning Karel de Dikke, die toen
Heerste over het West-Frankische Rijk, zich genoodzaakt om in te grijpen. Na een beleg van een jaar kreeg Parijs hulp van een leger en trokken de aanvallers zich terug.
Toch waren ze niet helemaal verdwenen.
Karel sloot een deal met de Noormannen: zolang ze Parijs met rust lieten, mochten ze de stad passeren en het vijandelijke Bourgondië een bezoekje brengen. Dat aanbod namen de Scandinaviërs van harte aan.
Op mijn reizen naar Normandië met #reizendoejemetflamingo vertel ik meer over de Vikingen.
Fijne dag verder, groetjes Johan.
... Bekijk meerZie minder

Goedemorgen FB-vrienden, even terug in de tijd, namelijk mijn lievelingsthema, de Vikingen en mijn 
Normandië. Op 25 november 885 voeren zevenhonderd schepen naar een middeleeuwse vesting aan de Seine: Parijs. Aan boord waren Sigrids Slang-in-het-Oog en dertig tot veertigduizend Noormannen die onder zijn bevel stonden. Veertig jaar eerder had Siguards vader Ragnar Lodbrok geprobeerd Parijs te plunderen, maar de Franken wisten de aanvallers buiten de deur te houden door handel met de Noormannen te verbieden en de rivier met bruggen te blokkeren.
Sigurd wilde de naam van zijn vader zuiveren en nam vrouwen en kinderen mee om te overwinteren en de stad langdurig te belegeren.
Hoewel graaf Odo van Parijs de Noormannen buiten de poorten van de stad wist te houden, kampten de Parijzenaren met steeds meer honger. Uiteindelijk zag de Oost-Frankische koning Karel de Dikke, die toen 
Heerste over het West-Frankische Rijk, zich genoodzaakt om in te grijpen. Na een beleg van een jaar kreeg Parijs hulp van een leger en trokken de aanvallers zich terug.
Toch waren ze niet helemaal verdwenen.
Karel sloot een deal met de Noormannen: zolang ze Parijs met rust lieten, mochten ze de stad passeren en het vijandelijke Bourgondië een bezoekje brengen. Dat aanbod namen de Scandinaviërs van harte aan.
Op mijn reizen naar Normandië met #reizendoejemetflamingo vertel ik meer over de Vikingen.
Fijne dag verder, groetjes Johan.Image attachmentImage attachment+6Image attachment

Goedemorgen FB-vrienden, in 1783 vlogen de eerste mensen door de lucht.
Voordat de eerste mensen een poging durfden te wagen om door de lucht te zweven met een heteluchtballon, zetten ze een schaap, een haan en een eend in het mandje. Sommigen stelden voor om een koe op te laten, zodat ze het vlees konden gebruiken als het mis zou gaan.
Na de geslaagde proeven met dieren was het de beurt aan twee Parijzenaren. De Fransen Jean-François Pilâtre de Rozier en François Laurent d’Arlandes waren op 21 november 1783 de eersten die met een luchtballon opstegen, zonder dat deze met een touw vastzat aan de grond. In hun eerste reis van 25 minuten wisten ze 8 kilometer af te leggen.
Koning Lodewijk XVI had eigenlijk het plan om twee ter dood veroordeelde gevangenen te gebruiken als proefkonijnen. Maar wetenschapper François Pilâtre de Rozier vreesde voor een heldhaftig onthaal van de gevangenen en besloot daarom zelf in het mandje te klimmen, samen met markies d’Arlandes. Na de geslaagde ballonvaart kregen de mannen verschillende medailles opgespeld. De koning was zelfs in zo’n goede bui dat hij de twee gevangenen alsnog gratie verleende.
Fijne dag verder, groetjes Johan.
... Bekijk meerZie minder

Goedemorgen FB-vrienden, in 1783 vlogen de eerste mensen door de lucht.
Voordat de eerste mensen een poging durfden te wagen om door de lucht te zweven met een heteluchtballon, zetten ze een schaap, een haan en een eend in het mandje. Sommigen stelden voor om een koe op te laten, zodat ze het vlees konden gebruiken als het mis zou gaan.
Na de geslaagde proeven met dieren was het de beurt aan twee Parijzenaren. De Fransen Jean-François Pilâtre de Rozier en François Laurent d’Arlandes waren op 21 november 1783 de eersten die met een luchtballon opstegen, zonder dat deze met een touw vastzat aan de grond. In hun eerste reis van 25 minuten wisten ze 8 kilometer af te leggen.
Koning Lodewijk XVI had eigenlijk het plan om twee ter dood veroordeelde gevangenen te gebruiken als proefkonijnen. Maar wetenschapper François Pilâtre de Rozier vreesde voor een heldhaftig onthaal van de gevangenen en besloot daarom zelf in het mandje te klimmen, samen met markies d’Arlandes. Na de geslaagde ballonvaart kregen de mannen verschillende medailles opgespeld. De koning was zelfs in zo’n goede bui dat hij de twee gevangenen alsnog gratie verleende.
Fijne dag verder, groetjes Johan.Image attachmentImage attachment+1Image attachment

Goedemorgen FB-vrienden en vrienden die van Corsica houden. Op 18 november 1755: de dag dat Corsica een natie werd, Pascal Paoli en de geboorte van de Corsicaanse democratie, CORTE. 270 jaar geleden, te midden van de heftige debatten van de Consulta Generale, maakte Corsica een politiek gebaar van uitzonderlijke betekenis. Op 18 november 1755, na drie dagen van gepassioneerde beraadslagingen, riep Pascal Paoli Corsica uit tot een soevereine en onafhankelijke natie van de Republiek Genua, waarmee hij het plechtig onder de bescherming van de Maagd Maria plaatste. Op die dag bevrijdde het eiland zich niet alleen van de Genuese overheersing, maar legde het ook de basis voor een moderne democratische staat die de grote revoluties van de toekomst zou inspireren. Drie dagen die Corsica veranderden. Op 16, 17 en 18 november 1755 bruiste Corte van ongekende energie. In de voormalige hoofdstad waren vertegenwoordigers van alle parochies bijeengekomen om het bevrijde Corsica een duurzame politieke structuur te geven. De sfeer was geladen. Decennialang had het eiland te lijden gehad onder de Genuese onderdrukking, met afwisselend opstanden en bloedige repressie. Maar deze keer ging het niet langer alleen om verzet. Het ging om opbouw. Aan het hoofd van deze beweging stond een man van amper dertig jaar oud, strateeg én humanist: Pasquale Paoli, een paar maanden eerder tot generaal van de natie verkozen. Zoon van de patriot Giacinto Paoli, verbannen naar Napels, had hij Corsica op veertienjarige leeftijd verlaten om politieke filosofie, krijgskunst en de meest geavanceerde constitutionele theorieën van zijn tijd te studeren. Toen hij in 1755 terugkeerde, bracht hij een duidelijk en ambitieus plan met zich mee: van Corsica een moderne, democratische en soevereine staat maken. Een revolutionaire grondwet De tekst die op 18 november 1755 werd aangenomen, was uitzonderlijk gedurfd. Terwijl Europa nog steeds gedomineerd werd door absolute monarchieën en democratische ideeën zich nog in het stadium van intellectuele discussie bevonden, stelde Corsica een schriftelijke grondwet op met principes die elders pas aan het einde van de eeuw zouden worden toegepast: scheiding der machten, volksvertegenwoordiging en een onafhankelijke rechterlijke macht. De uitvoerende macht berustte bij de Generaal van de Natie, bijgestaan door een Raad van State. De wetgevende macht behoorde toe aan de Consulta, een vergadering van door de gemeenschappen gekozen vertegenwoordigers. De rechterlijke macht werd toevertrouwd aan onafhankelijke magistraten, een revolutionair idee in een tijd waarin rechtspraak en politiek nog steeds met elkaar verweven waren. Een andere opmerkelijke innovatie was het vrouwenkiesrecht. Terwijl de weinige representatieve regimes van die tijd de lagere klassen en alle vrouwen uitsloten, kende Pao's Corsica stemrecht toe aan alle gezinshoofden ouder dan 25 jaar. Het was nog geen algemeen kiesrecht, maar voor de 18e eeuw was het een aanzienlijke stap voorwaarts die Corsica tot een van de meest democratische samenlevingen ter wereld maakte. Een moderne staat in wording. Pascal Paoli beperkte zich niet tot het verkondigen van principes. Gedurende de veertien jaar van de onafhankelijkheid transformeerde hij het eiland tot een waar politiek en sociaal laboratorium. In Corte, de hoofdstad die vanwege de centrale ligging was gekozen, stichtte hij in 1765 een universiteit, open voor iedereen, waar rechten, filosofie, wiskunde en theologie werden onderwezen. Het was de eerste Corsicaanse universiteit, een symbool van een natie die op kennis vertrouwde om haar toekomst te bouwen. De Corsicaanse staat sloeg zijn eigen munteenheid, creëerde een marine en koopvaardij en knoopte diplomatieke betrekkingen aan met verschillende Europese mogendheden. Paoli introduceerde een drukpers om wetten, decreten en politieke werken te publiceren. De persvrijheid, een concept dat elders nog in de beginfase stond, werd daar aangemoedigd. Op economisch vlak waren de hervormingen ingrijpend. Paoli stimuleerde de drooglegging van moerassen om de landbouwgrond te vergroten, de aanplant van moerbeibomen om de zijde-industrie nieuw leven in te blazen en de teelt van kastanjebomen, het hoofdvoedsel van het eiland. Hij verbood bloedwraak en probeerde een onpartijdige rechtspraak te vestigen, een symbool van een gepacificeerde en beschaafde samenleving. De bewondering voor het Europa van de Verlichting. Paoli's experiment trok al snel de aandacht van heel verlicht Europa. Voltaire schreef: "Ik bewonder dit Corsicaanse volk dat het juk wist af te schudden en de tirannen wist te verdrijven." Rousseau voorspelde in *Het Sociaal Contract*, gepubliceerd in 1762: "Ik heb een voorgevoel dat dit kleine eiland Europa ooit zal verbazen." In 1765 reisde de Schotse schrijver James Boswell naar Corsica om Paoli te ontmoeten. Zijn boek, An Account of Corsica, bracht de Corsicaanse ervaring onder de aandacht van heel Europa en droeg ertoe bij dat de generaal een emblematische figuur werd. In intellectuele kringen werd Corsica gezien als een voorbeeld van vrijheid gebaseerd op rede en volkswil. Ook de Amerikaanse Founding Fathers werden door deze ervaring geïnspireerd. Sommige historici zijn van mening dat de Corsicaanse grondwet van invloed is geweest op de debatten die voorafgingen aan het opstellen van de Amerikaanse grondwet.
Fijne dag verder, groetjes. Johan.
Volgend jaar kunnen jullie die geschiedenis en l'ile de beauté 2 keer met #reizendoejemetflamingo.
... Bekijk meerZie minder

Goedemorgen FB-vrienden en vrienden die van Corsica houden. Op 18 november 1755: de dag dat Corsica een natie werd, Pascal Paoli en de geboorte van de Corsicaanse democratie, CORTE. 270 jaar geleden, te midden van de heftige debatten van de Consulta Generale, maakte Corsica een politiek gebaar van uitzonderlijke betekenis. Op 18 november 1755, na drie dagen van gepassioneerde beraadslagingen, riep Pascal Paoli Corsica uit tot een soevereine en onafhankelijke natie van de Republiek Genua, waarmee hij het plechtig onder de bescherming van de Maagd Maria plaatste. Op die dag bevrijdde het eiland zich niet alleen van de Genuese overheersing, maar legde het ook de basis voor een moderne democratische staat die de grote revoluties van de toekomst zou inspireren. Drie dagen die Corsica veranderden. Op 16, 17 en 18 november 1755 bruiste Corte van ongekende energie. In de voormalige hoofdstad waren vertegenwoordigers van alle parochies bijeengekomen om het bevrijde Corsica een duurzame politieke structuur te geven. De sfeer was geladen. Decennialang had het eiland te lijden gehad onder de Genuese onderdrukking, met afwisselend opstanden en bloedige repressie. Maar deze keer ging het niet langer alleen om verzet. Het ging om opbouw. Aan het hoofd van deze beweging stond een man van amper dertig jaar oud, strateeg én humanist: Pasquale Paoli, een paar maanden eerder tot generaal van de natie verkozen. Zoon van de patriot Giacinto Paoli, verbannen naar Napels, had hij Corsica op veertienjarige leeftijd verlaten om politieke filosofie, krijgskunst en de meest geavanceerde constitutionele theorieën van zijn tijd te studeren. Toen hij in 1755 terugkeerde, bracht hij een duidelijk en ambitieus plan met zich mee: van Corsica een moderne, democratische en soevereine staat maken. Een revolutionaire grondwet De tekst die op 18 november 1755 werd aangenomen, was uitzonderlijk gedurfd. Terwijl Europa nog steeds gedomineerd werd door absolute monarchieën en democratische ideeën zich nog in het stadium van intellectuele discussie bevonden, stelde Corsica een schriftelijke grondwet op met principes die elders pas aan het einde van de eeuw zouden worden toegepast: scheiding der machten, volksvertegenwoordiging en een onafhankelijke rechterlijke macht. De uitvoerende macht berustte bij de Generaal van de Natie, bijgestaan door een Raad van State. De wetgevende macht behoorde toe aan de Consulta, een vergadering van door de gemeenschappen gekozen vertegenwoordigers. De rechterlijke macht werd toevertrouwd aan onafhankelijke magistraten, een revolutionair idee in een tijd waarin rechtspraak en politiek nog steeds met elkaar verweven waren. Een andere opmerkelijke innovatie was het vrouwenkiesrecht. Terwijl de weinige representatieve regimes van die tijd de lagere klassen en alle vrouwen uitsloten, kende Paos Corsica stemrecht toe aan alle gezinshoofden ouder dan 25 jaar. Het was nog geen algemeen kiesrecht, maar voor de 18e eeuw was het een aanzienlijke stap voorwaarts die Corsica tot een van de meest democratische samenlevingen ter wereld maakte. Een moderne staat in wording. Pascal Paoli beperkte zich niet tot het verkondigen van principes. Gedurende de veertien jaar van de onafhankelijkheid transformeerde hij het eiland tot een waar politiek en sociaal laboratorium. In Corte, de hoofdstad die vanwege de centrale ligging was gekozen, stichtte hij in 1765 een universiteit, open voor iedereen, waar rechten, filosofie, wiskunde en theologie werden onderwezen. Het was de eerste Corsicaanse universiteit, een symbool van een natie die op kennis vertrouwde om haar toekomst te bouwen. De Corsicaanse staat sloeg zijn eigen munteenheid, creëerde een marine en koopvaardij en knoopte diplomatieke betrekkingen aan met verschillende Europese mogendheden. Paoli introduceerde een drukpers om wetten, decreten en politieke werken te publiceren. De persvrijheid, een concept dat elders nog in de beginfase stond, werd daar aangemoedigd. Op economisch vlak waren de hervormingen ingrijpend. Paoli stimuleerde de drooglegging van moerassen om de landbouwgrond te vergroten, de aanplant van moerbeibomen om de zijde-industrie nieuw leven in te blazen en de teelt van kastanjebomen, het hoofdvoedsel van het eiland. Hij verbood bloedwraak en probeerde een onpartijdige rechtspraak te vestigen, een symbool van een gepacificeerde en beschaafde samenleving. De bewondering voor het Europa van de Verlichting. Paolis experiment trok al snel de aandacht van heel verlicht Europa. Voltaire schreef: Ik bewonder dit Corsicaanse volk dat het juk wist af te schudden en de tirannen wist te verdrijven. Rousseau voorspelde in *Het Sociaal Contract*, gepubliceerd in 1762: Ik heb een voorgevoel dat dit kleine eiland Europa ooit zal verbazen. In 1765 reisde de Schotse schrijver James Boswell naar Corsica om Paoli te ontmoeten. Zijn boek, An Account of Corsica, bracht de Corsicaanse ervaring onder de aandacht van heel Europa en droeg ertoe bij dat de generaal een emblematische figuur werd. In intellectuele kringen werd Corsica gezien als een voorbeeld van vrijheid gebaseerd op rede en volkswil. Ook de Amerikaanse Founding Fathers werden door deze ervaring geïnspireerd. Sommige historici zijn van mening dat de Corsicaanse grondwet van invloed is geweest op de debatten die voorafgingen aan het opstellen van de Amerikaanse grondwet.
Fijne dag verder, groetjes. Johan.
Volgend jaar kunnen jullie die geschiedenis en lile de beauté 2 keer met #reizendoejemetflamingo.
2 weeks ago

Goedemorgen FB-vrienden, gisteren met Nicole en schoonmoeder een dagje Ieper, doel het prachtige beeld ‘The Hauntings’ te zien.
Gewoon prachtig en respectvol.
Is een zes en een halve meter hoge WOI-soldaat kijkt uit over de namen van duizenden gesneuvelden aan de Menenpoort. Het kunstwerk The Hauntings vertelt een verhaal van verlies, herinnering en menselijkheid en trok bij aankomst in Ieper meteen veel bekijks.
Sinds dinsdag heeft de omgeving van de Menenpoort er een opvallende bezoeker bij. Het monumentale kunstwerk The Hauntings, een 6,5 meter hoge figuur van een WOI-soldaat, werd er zorgvuldig in elkaar gezet. De sculptuur bestaat volledig uit onderdelen van oude machines en wagens.
De creatie is het geesteskind van Jo Oliver en Paul Richards uit Groot-Brittannië. De uitvoering werd verzorgd door Martin Galsavy, een Slowaakse metaalbewerker die werkt voor The Dorset Forge in Zuid-Engeland. Hij werkte bijna een jaar aan het beeld. Volgens hem was het “geen gemakkelijke opdracht”, maar het resultaat toont volgens hem “hoe ver kunst en vakmanschap elkaar kunnen versterken.”
Van Dublin tot Ieper
Het beeld maakte al een lange reis voor het in Ieper belandde. The Hauntings was eerder te zien in Saint Stephen’s Green in Dublin, ter herdenking van de Ierse gesneuvelden, daarna in het Black Watch Castle in Perth en in Antrobus House in Engeland. Dat laatste is opgedragen aan luitenant Edmund Antrobus, die sneuvelde bij de Eerste Slag om Ieper — zijn naam staat ook op de Menenpoort.
Een nieuwe blik op oorlog en menselijkheid
Het werk van Oliver en Richards wil niet enkel herdenken, maar ook aanzetten tot reflectie. The Hauntings stelt de “gewone man” voor, niet gebonden aan ras, nationaliteit of politieke overtuiging. Volgens Oliver symboliseert de figuur “alles wat goed is in mensen die door oorlog of tegenspoed worden uitgedaagd.”
Ze kreeg het idee toen ze als kind de aanwezigheid voelde van “een jonge soldaat die nooit thuiskwam”. Zijn verhaal inspireerde haar tot een beeld dat zowel confronteert als troost biedt.
Met de blik gericht op de Menenpoort – waar de namen van duizenden vermisten uit de Eerste Wereldoorlog staan gebeiteld – lijkt The Hauntings stil te waken over zijn gevallen kameraden.
Het prachtige beeld staat er nog tot 7 december.
Fijne dag verder, groetjes. Johan.
... Bekijk meerZie minder

Goedemorgen FB-vrienden, gisteren met Nicole en schoonmoeder een dagje Ieper, doel het prachtige beeld ‘The Hauntings’ te zien.
Gewoon prachtig en respectvol.
Is een zes en een halve meter hoge WOI-soldaat kijkt uit over de namen van duizenden gesneuvelden aan de Menenpoort. Het kunstwerk The Hauntings vertelt een verhaal van verlies, herinnering en menselijkheid en trok bij aankomst in Ieper meteen veel bekijks.
Sinds dinsdag heeft de omgeving van de Menenpoort er een opvallende bezoeker bij. Het monumentale kunstwerk The Hauntings, een 6,5 meter hoge figuur van een WOI-soldaat, werd er zorgvuldig in elkaar gezet. De sculptuur bestaat volledig uit onderdelen van oude machines en wagens.
De creatie is het geesteskind van Jo Oliver en Paul Richards uit Groot-Brittannië. De uitvoering werd verzorgd door Martin Galsavy, een Slowaakse metaalbewerker die werkt voor The Dorset Forge in Zuid-Engeland. Hij werkte bijna een jaar aan het beeld. Volgens hem was het “geen gemakkelijke opdracht”, maar het resultaat toont volgens hem “hoe ver kunst en vakmanschap elkaar kunnen versterken.”
Van Dublin tot Ieper
Het beeld maakte al een lange reis voor het in Ieper belandde. The Hauntings was eerder te zien in Saint Stephen’s Green in Dublin, ter herdenking van de Ierse gesneuvelden, daarna in het Black Watch Castle in Perth en in Antrobus House in Engeland. Dat laatste is opgedragen aan luitenant Edmund Antrobus, die sneuvelde bij de Eerste Slag om Ieper — zijn naam staat ook op de Menenpoort.
 Een nieuwe blik op oorlog en menselijkheid
Het werk van Oliver en Richards wil niet enkel herdenken, maar ook aanzetten tot reflectie. The Hauntings stelt de “gewone man” voor, niet gebonden aan ras, nationaliteit of politieke overtuiging. Volgens Oliver symboliseert de figuur “alles wat goed is in mensen die door oorlog of tegenspoed worden uitgedaagd.”
Ze kreeg het idee toen ze als kind de aanwezigheid voelde van “een jonge soldaat die nooit thuiskwam”. Zijn verhaal inspireerde haar tot een beeld dat zowel confronteert als troost biedt.
Met de blik gericht op de Menenpoort – waar de namen van duizenden vermisten uit de Eerste Wereldoorlog staan gebeiteld – lijkt The Hauntings stil te waken over zijn gevallen kameraden.
Het prachtige beeld staat er nog tot 7 december.
Fijne dag verder, groetjes. Johan.Image attachmentImage attachment+Image attachment

1 ReactieComment on Facebook

Zou moeten in Ieper blijven...

More posts

WIE ZIJN WE ?

Even mezelf voorstellen: mijn naam is Johan Bossuyt en ik ben reisleider bij Guided Battlefield Tours.

ik ben gecertificeerd reisleider – gids Europa, erkend door FBAA en Toerisme Vlaanderen voor volgende regio’s Normandië- De Somme- Val d’Oise- Lotharingen & Corsica. Eveneens door mijn ervaring zijn volgende bestemmingen uitvoerig bestudeerd en behoren tot mijn werkdomein zoals Alpes-Haute-Provence, Langeudoc, Roussillon, Luberon, Praag, en de Gironde.

Mijn specialisaties zijn vooral de talrijke slagvelden in Europa, waaronder de Frans Pruisische oorlogen en de napoleontische veldtochten met eindpunt Waterloo.

Ook de kruistochten – de Tempeliers in Europa WO I -WO II werden door mij uitvoerig bestudeerd en uitgewerkt en kunnen als excursie aangeboden worden.

Excursies met als thema WO I situeren zich in en rond de westhoek – de Somme-Lotharingen met de Chemin des Dames -Verdun – Argonne en de Maginotlinie.

Excursies met als thema WO II gaan van het Ardennenoffensief tot de landing op de stranden van Normandië.

We staan garant voor een persoonlijke begeleiding en een gepassioneerde reconstructie van de geschiedenis. De historische gebeurtenissen worden in woord en beeld tot leven gebracht.